Roxy, schrijver en redacteur in de cultuursector
Ik ben zzp’er, dus ik heb mijn eigen bedrijf en werk als schrijver en redacteur. Je zou me een culturele schrijver kunnen noemen, een beetje tussen creatief schrijven en journalistiek in.
Ik werk freelance voor verschillende opdrachtgevers, zoals film- en muziekfestivals, fotografieprojecten, culturele organisaties en magazines. Daarnaast ben ik ook editor-in-chief van een onafhankelijk magazine, Terrible People, dat internationaal verkrijgbaar is.
Toen ik met sociologie begon, wist ik nog niet dat ik schrijver wilde worden. Ik was vrij jong; met 21 was ik al bijna klaar met mijn master. In eerste instantie dacht ik aan een PhD, maar ik twijfelde of dat bij me paste.
Mijn masterscriptie ging over gentrificatie in het Red Light District van Amsterdam. Toen was dat begrip nog niet zo bekend. Ik schreef er een opiniestuk over voor Het Parool, en dat riep veel reacties op. Zelfs binnen de gemeente werd er over gepraat. Toen dacht ik: hé, dit is wat ik wil doen.
Na mijn studie wilde ik leren hoe je schrijft voor een breder publiek. Niet alleen academisch, maar op een toegankelijke, creatievere manier. Zo kwam ik bij Subbacultcha terecht, een muziekplatform met een eigen magazine. Wat begon als een stage groeide uit tot vijf jaar werk: ik ging van editorial intern naar contributing editor, en uiteindelijk editor-in-chief.
Daar heb ik de cultuursector goed leren kennen. Sindsdien werk ik al meer dan tien jaar in deze wereld. Veel is organisch gegroeid: ik volgde mijn interesses, leerde onderweg nieuwe skills, en vond mijn eigen pad.
Twee dingen uit mijn studie gebruik ik nog steeds elke dag:
Goed kunnen interviewen
In sociologie leer je luisteren, analyseren, doorvragen, stiltes inbouwen. Dat kwam meteen van pas toen ik begon met het interviewen van muzikanten en kunstenaars.
Het gaat niet alleen om goede vragen stellen, maar ook om begrijpen wat er achter iemands verhaal zit. Wat zijn de onderliggende thema’s? Wat maakt een verhaal interessant? Je leert gelaagd denken, scherpe vragen stellen en betekenis onder woorden herkennen.
Teksten vertalen naar een breed publiek
Een van mijn grootste opdrachtgevers is IDFA, het Internationale Documentary Film Festival Amsterdam. Ik schrijf hun persberichten en vertaal het filmprogramma naar teksten die voor iedereen leesbaar én aantrekkelijk zijn.
Die teksten verschijnen in media zoals de Volkskrant, maar ook internationale filmmedia als Variety en Screen Daily. Daarvoor moet je niet alleen goed kunnen schrijven, maar ook de diepere lagen van documentaires snappen: systemische problemen, identiteitskwesties, mondiale thema’s. Mijn sociologische achtergrond helpt daar enorm bij.
Veel mensen denken niet meteen aan mijn werk als ze het over sociologie hebben. Ikzelf heb ook lang met de vraag rondgelopen: Wat kun je eigenlijk met sociologie?
Maar sociologie geeft je een stevige basis: observeren, analyseren, onderzoek doen, verbanden zien, systemen begrijpen. Die skills kun je op heel veel plekken gebruiken, van beleid en consultancy tot kunst, data-analyse of media. Zelfs als het woord 'socioloog’ niet letterlijk in de vacaturetekst staat.
Twijfel je over sociologie? Mijn advies is: volg je interesses. Wat vind je interessant? Waar wil je meer over leren?
Kijk ook naar wat je graag dóet: schrijven, analyseren, gesprekken voeren? Voor mij draait het om de combinatie van onderwerpen die je interesseren én de vaardigheden die je opbouwt.
Ik schreef tijdens mijn studie over kritische thema’s zoals gentrificatie en stadssociologie, en die interesse vertaalde zich naar wat ik nu doe: werken met fotografie, boeken, documentaires en kunstenaars die sociaal-politieke verhalen vertellen.
Nieuwsgierig geworden? Hier kun je mijn portfolio bekijken: www.roxymerrell.com